آخر خط
به بن بست دلخوشي رسيدم،
به انتهاي اميد،
به آخر خط خواب ،
به شکست عشق و ابتداي ماتم خاطره ها،
به درياي باعث ديوانگي بچه ها.
مثل هر سنگي که بر قبري و شعري روي آن حک شده است دستانم امشب سردست.
امروز گلدون اميد سبزمو که آب دادم تازه نشد.امشب ترس منو ترسونده بود .
امشب به فکر غربت آينده ام، حال که هيچ بازنده ام.
من به فرياد زمان نشسته ام ،
و به اثبات زمستان زنده ام،و به دلسوزي خاکستر آتش.
امروز نفس زنده گل تحريف شد،
امروز سرنوشت من بود، به فردايي که نخواهم بود مي انديشم.
به سرگذشت جواني،
به درخت بوي نارنج،
به طبيعتي که امروزم بود.

سلام دوست همشهري

اين پستتون عالي بود

راستي وقت كردي به منم يه سر بزن

يا علي